به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ اولین زباله سوز در سال ۱۸۸۵ در نیویورک ساخته شد این روند تا سال ۱۹۴۵ و قبل از سال ۱۹۷۵ هم ادامه داشت که در همین میان مشاهده شد آلودگی هوا براثر زباله سوزها بسیار افزایش یافته است؛ مسوولان مربوطه اقدام به محدود کردن زباله سوزها می کنند تا در سال ۱۹۹۰ از چندهزار نیروگاه تنها ۱۸۶ نیروگاه باقی می ماند و این مقدار در سال ۲۰۰۷ به ۸۹ عدد می رسد. از ۶۲۰۰ مرکز زباله سوز تجهیزات پزشکی تنها ۱۱۵ مرکز تا سال ۲۰۰۳ باقی ماند و مسوولان تا سال ۲۰۲۰ در نظر دارند که این مقدار را به کمتر از ده عدد برساند.
با توجه به تاریخچه و توضیحات فوق در خصوص نیروگاه های زباله سوز در شهرهای مدرن و توسعه یافته جهان و همچنین اعلام مدیرعامل سازمان پسماند شهری تهران مبتنی بر اضافه شدن ۲ نیروگاه زباله سوز دیگر در تهران، با یک کارشناس محیط زیست به گفت وگو پرداختیم که به تشریح مشکلات زیست محیطی ناشی از نیروگاه های زباله سوز پرداخت.
علی احمدی کاسانی – کارشناس محیط زیست و برنده مدال نقره اختراعات ژنو در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا ، در انتقاد به ساخت و افزایش کارخانه های زباله سوز در تهران و کل کشور، گفت: «منطقی نیست در شهری مثل تهران که بزرگترین معضل زیست محیطی آن آلودگی هوا است، عامل جدیدی برای ایجاد آلودگی وارد هوا کنیم. برخلاف بقیه کلان شهرهای مدرن، تهران به علت موقعیت خاص خود (قرارگیری بین دو رشته کوه) امکان تهویه هوایی منظم را ندارد. حکومت ها به صورت معمول شهرهای پرجمعیت خود را نزدیک به اقیانوس ها می سازند