افزایش ساختمان های مسکونی و تجاری، ترافیک خیابان ها و قوانین قدیمی و منسوخ ساختمان ها، همگی در ایجاد آلودگی صوتی در شهرها نقش دارند.
افزایش ساختمان های مسکونی و تجاری، ترافیک خیابان ها و قوانین قدیمی و منسوخ ساختمان ها، همگی در ایجاد آلودگی صوتی در شهرها نقش دارند. صدا جزءلاینفک زندگی مدرن است. ترافیک جاده ها، شکست دیوار صوتی، پارس سگ ها، ماشین های چمن زنی و موسیقی گوشخراشی که مانند انفجاری از خانه ها به گوش می رسد، همگی نمونه هایی از عوامل ایجاد کننده آلودگی صوتی هستند.با توجه به میزان شکایاتی که برای مسئولان فرستاده شده است، استرالیایی ها بیش از همه از آلودگی صوتی شهرشان رنج می برند. در سیدنی سالانه بیش از۱۰۰ هزار مورد از آلودگی صوتی شکایت کرده اند که اکثراً مربوط به همسایه های پرسرو صدا می شود. در سال ۲۰۰۰ میلادی، پس از اجازه افزایش ساخت و ساز در یکی از شوراهای بخش مرکزی شهر ملبورن، میزان شکایات دو برابر شد و وضعیت مشابهی به وجود آمد. اما تنها میزان شکایات در حال افزایش نیست. با توجه به افرادی که قصد دارند با اقدام قانونی سکوت و آرامش خود را حفظ کنند، شمار پرونده دادخواهی های مربوط به سرو صدا رو به افزایش است. موضوع مهمتر مربوط به اثر سرو صدای زیاد است که می تواند سلامتی جسمی و روانی افراد را تحت تأثیر قرار دهد.آلودگی صوتی می تواند به صورت هر صدای بلند و دلخراشی که زندگی روزمره را مختل کرده و آرامش را از بین می برد، تعریف شود. به طور کلی افزایش آلودگی صوتی در نتیجه افزایش جمعیت شهرها است. جمعیت بیشتر به معنی افزایش جاده ها، خطوط راه آهن، ترافیک هوایی، آلودگی صوتی صنایع و صدای بیشتر است. عامل دیگری که در این افزایش اثر دارد،عبارت است از خانه سازی های انبوه در وسعت کم. اغلب خانواده ها از اینکه حداقل یک دستگاه تلویزیون، رادیو، سیستم صوتی با صدای بلند و کوبنده و یک سری از وسائل خانگی پرسرو صدا را داشته باشند، به خود می بالند. در استرالیا تنها یک قدرت دولتی، عهده دار کنترل و کاهش آلودگی صوتی نیست. زمانی که در هر ایالت سازمان حفاظت محیط زیست برآلودگی صوتی محیطی نظارت دارد، دولت فدرال مسئول رسیدگی به اموری چون سرو صدای هواپیماها و استانداردهای تولید وسائل نقلیه موتوری است. سازمان ملی بهداشت شغلی و کمیسیون امنیت، قوانین عملی خاصی دارد که شامل راهکارهایی در مورد سازمان دهی سرو صدا در محل کار است. مسئله سرو صدای همسایه ها و وسائل تفریحی در حوزه پلیس و شورای محلی می باشد. میزان شکایات از مالکان واحدها، حاکی از آن است که این دستورالعمل ها کارساز نیستند و اقداماتی هم برای پیشبرد قوانین ساخت و ساز در دست انجام است. با آنکه وضع قوانین راهی برای غلبه برآلودگی صوتی می باشد، برنامه ریزی دقیق شهری و طراحی ساختمان های پیشرفته هم می تواند در ایجاد محیطی آرام کمک کند. مراحلی که باید در نظر گرفته شود، شامل موارد زیر است:
استفاده از خیابان های بن بست و مرکز خریدهای خالی از وسائط نقلیه به عنوان محل هایی برای مجتمع های مسکونی.
کاهش بزرگراه ها و راه های اصلی که در کنار مناطق مسکونی مجاور هم ساخته می شوند.
ایجاد فاصله بیشتر بین جاده ها و ساختمان های جدید.
ساخت برج ها و ساختمان های بلند مقابل شهرک های جدید، چون سپری در برابر صدا عمل می کند و استفاده از ویژگی های طبیعی زمین که مانند عایقی در برابر صدا می باشد. طراحی دقیق ساختمان می تواند سبب کاهش آلودگی صوتی شود.
اگر دیوارهای بیرونی داخلی ساختمان مجهز به عایق های صدا باشند، به کاهش صدای داخلی کمک می کند. مصالح سنگین و متراکم چون دیوارهای آجری یا بنایی برای این امر بهترند، اما مواد سبک ترین هم وجود دارند. پنجره ها و دیوارها اغلب مقاومت کمی در عایق گذاری دارند. دوجداره کردن شیشه ها به ویژه اگر فضای بین دو شیشه باز باشد، بسیار مؤثرخواهد بود. تمام شکاف هاو فضاهای باز اطراف درها و پنجره ها باید خوب گرفته شوند. حتی کوچکترین فضای باز هم می تواند میزان قابل توجهی از صدا را به بیرون انتقال دهد. صداهای معمولی جزء مهمی از زندگی روزمره هستند از آنها برای برقراری ارتباط، ابراز شادی، آگاه کردن از خطر استفاده می کنیم. اما وقتی این صداها تبدیل به صداهای محیطی و آزاردهنده شوند، باید از قوانینی که بتواند ما را در برابر اثرات مخرب آن حفظ کند، آگاه شویم.