در عصر کنونی، آلودگی صوتی ناشی از عبور و مرور ماشین ها و مسافرت های هوایی بر کیفیت زندگی تعداد زیادی از انسان ها تاثیر منفی گذاشته است. به همین علت اتحادیه اروپا طی قطعنامه ای کشورهای عضو را موظف ساخته است «نقشه آلودگی صوتی» شهرهای بزرگ خود را تهیه کرده و برای مبارزه با آلودگی صوتی در نقاط پرسرو صدا برنامه های عملی تدوین کنند.
در سال ۱۹۹۶ در گزارش سبز (Green Paper) سیاست های آتی در قبال آلودگی صوتی اتحادیه اروپا تخمین زده شد. حدود ۱۷ تا ۲۲ درصد از جمعیت اروپا تحت تاثیر درجات بالا و خطرناک آلودگی صوتی محیط قرار دارند.
همچنین طی تحقیقی که (CPRE) مجمع حمایت از جوامع روستایی انگلستان) در مورد میزان آرامش در روستاهای انگلستان انجام داد، مشخص شد که طی سال های اخیر مناطق روستایی بیش از پیش تحت تاثیر آلودگی صوتی شهری قرار گرفته اند. در اوایل سال های ۱۹۶۰ حدود ۷۰ درصد از جمعیت انگلستان در زمره افراد دارای آرامش یا به دور از اختلالات صوتی قرار می گرفتند. با گذشت ۳۰ سال این رقم به ۵۶ درصد کاهش یافته است.
در بریتانیا از هر هشت نفر یک نفر از سرو صدای ناشی از پرواز هواپیماها رنج می برد. در اکتبر سال ۲۰۰۱ هشت نفر از شهروندان لندنی، با ارائه پرونده ای به دادگاه حقوق بشر اروپا ادعا کردند پروازهای شبانه به حریم آنها تجاوز می کند و خواب آرام شبانه را از آنها می گیرد. دادگاه به نفع این افراد رای داد اما مدتی بعد با فرجام خواهی متهمان این رای پس گرفته شد. این مساله باعث شد مشکل آلودگی صوتی ناشی از پرواز هواپیماها بیش از پیش مورد توجه برخی از گروه ها قرار گیرد. در حال حاضر معترضان به این موضوع در سراسر اروپا در پی یافتن راهی برای ممنوع کردن پروازهای شبانه هستند.
اما به هر حال نمی توان پرواز را تنها عامل آلودگی صوتی دانست. اتحادیه اروپا تخمین می زند ۹۰ درصد آلودگی صوتی از رفت و آمد جاده ای ناشی می شود. گسترش شبکه های حمل و نقل جاده ای و رشد عمومی حمل و نقل در جهان به عنوان مثال نرخ کلی حمل و نقل در بریتانیا در سال ۱۹۹۹، نه برابر سال ۱۹۵۰ بوده است آرامش و سکوت را به متاعی نایاب مبدل کرده است.
امروزه در اروپا و بریتانیا شاهد رشد قابل توجه محدوده های آلودگی صوتی هستیم. این امر اتحادیه اروپا را بر آن داشت کشورهای عضو خود را موظف به تهیه نقشه های آلودگی صوتی (در محدوده های شهری بزرگ) و تدوین برنامه های عملی برای کاهش آلودگی صوتی در شلوغ ترین محدوده ها کند.
در همین راستا در شهر بیرمنگام انگلستان طرحی آزمایشی اجرا شد که در نتیجه آن نقشه های آلودگی صوتی شهر به شکل شبانه و روزانه تهیه شد. این طرح نشان داد که منشاء عمده آلودگی صوتی حمل و نقل جاده ای است که در محدوده شهری و خارج از شهر در کنار جاده های اصلی متوسط روزانه درجه آلودگی از ۶۵ دسی بل تجاوز می کند و این رقم به عنوان حد آلودگی صوتی توسط کلیه کشورهای اروپایی تصویب شده است. گروه حمل و نقل ۲۰۰۰ (گروه ملی حمل و نقل بر پایه اصول زیست محیطی) به دنبال تدوین راهکارهایی سختگیرانه برای کاهش سروصدای ناشی از حمل و نقل زمینی و هوایی است. آلودگی صوتی برای جوامعی با درآمد پایین می تواند مشکل بزرگی ایجاد کند. (به این علت که این مردم در کنار جاده های پررفت و آمد یا زیر مسیرهای شلوغ هوایی زندگی می کنند و به علت شرایط بد مالی قادر به جابه جایی محل زندگی خود نیستند.) این بنیاد بخش رسیدگی به محرومین اجتماع دولت را تحت فشار قرار داده است که به هنگام اجرای پروژه های حمل و نقل، اثرات آلودگی صوتی ناشی از حمل و نقل را بر جوامع کم درآمد مدنظر قرار دهد.
این گروه در سطحی وسیع تر قصد دارد کاهش آلودگی صوتی را به عنوان بخشی مهم در برنامه «ارتقای کیفیت معاش» دولت بگنجاند. آلودگی صوتی ناشی از حمل و نقل را می توان با سرمایه گذاری برای ایجاد سطوح جاده ای کم سر و صدا، وضع قوانینی برای محدودیت سرعت و برنامه های سختگیرانه برای کاهش عبور و مرور جاده ای برطرف کرد. افزایش سر و صدای ایجادشده توسط موتورهای هواپیماها در دهه اخیر باعث افزایش سرمایه گذاری برای ساخت موتورهای کم سر و صدای هواپیما شده است. گروه حمل و نقل ۲۰۰۰ سیاست «پیش بینی و عرضه» صنایع هوایی را زیر سوال می برد و قصد دارد آن را با یکی از راهکارهای «مدیریت تقاضاهای آینده» از طریق روش های مالیاتی جایگزین کند. این گروه همچنین پیشنهاد داده است که حدی برای مقدار صدای ناشی از پرواز هواپیماها که هر جامعه قادر به تحمل آن است، تعیین شود.
با این حال پیشرفت های اخیر در این زمینه هنوز منجر به کاهش آلودگی صوتی نشده است. در دسامبر ۲۰۰۳ گزارش سفید (گزارش سالانه دولت) صنایع هوایی نشانگر آن بود که دولت قصد توسعه دادن راه های هوایی را دارد و وعده داده است خطوط هوایی جدیدی در فرودگاه های استانستد، هیترو، بیرمنگام و ادینبورو ایجاد کند و این اقدام منجر به افزایش آلودگی صوتی خواهد شد.