روش‌های پیشگیری از آلودگی هوا عبارت هستند از :
۱. تهویهٔ مکانیکی: که موجب کاسته شدن از هواى فاسد و تراکم میکروب‌ها، مى‌شود.
۲. تاباندن پرتوهاى فرابنفش: این کار در مواقع ویژه‌اى مانند اتاق‌هاى عمل جراحى و بخش بیمارى‌هاى عفونى بسیار کارساز بوده است. چون تماس مستقیم با پرتوهاى فرابنفش براى چشم و پوست زیان‌آور است، چراغ‌هاى فرابنفش در پناه و در بخش بالائى اتاق‌ها و نزدیک به هواى ورودى کار گذاشته مى‌شوند. براى مصارف عمومى در گردهمائى‌ها و دبستان‌ها، چراغ‌هاى فرابنفش کارساز شناخته نشده‌اند.
۳. مه‌هاى شیمیائى: بخار ترى‌اتیلن گلوکول در کشتن میکروب‌ها، به‌خصوص در برابر ذرات هسته‌اى آلوده‌کننده و گرد و غبار کارساز شناخته شده است.
۴. مبارزه با گرد و غبار: به‌کارگیرى روغن براى مالیدن به کف بخش‌هاى بیمارستان شمار میکروب‌هاى موجود در هوا را کاهش مى‌دهد. گندزدائى هوا هنوز در مرحلهٔ آزمایشى است.
روش‌هاى پیشگیرى از آلودگى هوا
در نهایت مبارزه با آلودگى هوا یک دشوارى مهندسى است، سازمان بهداشت جهانى در نشریهٔ خود به‌نام پژوهش دربارهٔ آلودگى زیست محیطی (۱۹۶۸)، روش‌هاى زیر را براى پیشگیرى از آلودگى هوا و مبارزه با آن توصیه کرده است:
۱. محدود کردن:
یعنى جلوگیرى از رها شدن مواد سمى در هواى اطراف، محدود کردن آلودگى را با روش‌هاى مهندسی، مانند محصور کردن، تهویه و پاک کردن هوا، مى‌توان انجام داد. پیشرفت قابل ملاحظه در این زمینه تهیهٔ بازدارنده(Arrestor یک تور سیمى است که بالاى کوره یا دودکش کار مى‌گذارند تا از پراکنده شدن جرقه و آتش (یا دود) جلوگیرى کند. (م)) (Arrestor) براى از بین بردن آلاینده‌ها است.
۲. جانشین‌سازى:
یعنى به‌جاىِ فرآیندهاىِ فنىِ مولدِ آلودگى هوا فرآیندهاى تازه‌اى جانشین شود که آلودگى هوا ایجاد ننمایند. افزایش استفاده از برق و گاز طبیعى به‌جاى ذغال‌سنگ نمونه‌اى از تدابیر جانشین‌سازى است.
۳. رقیق‌کردن:
رقیق کردن کارى معتبر و همان است که در حد ظرفیت خود – پاک‌کنندگى محیط هم انجام مى‌گیرد. مثلاً بعضى آلاینده‌هاى هوا به آسانى به وسیلهٔ گیاهان از بین مى‌روند. احداث کمربند سبز بین مناطق صنعتى و مسکونى کوششى براى رقیق‌کردن آلودگى است، ولى توان رقیق‌کردن محدود است و هر گاه جوّ به شدت آلوده شود دشوارى‌هائى ایجاد مى‌شود.
۴. وقع قوانین:
بسیارى کشورها از وضع مقررات براى مبارزه با آلودگى هوا پیروى مى‌کنند.
۵. اقدام بین‌المللى:
براى مقابله با آلودگى هوا در مقیاس بین‌المللی، سه مرکز منطقه‌اى در مسکو، ناگپور (هند) و توکیو، و بیست آزمایشگاه در بخش‌هاى گوناگون جهان و دو مرکز بین‌المللى در لندن و واشینگتن توسط WHO احداث شده است. هر گاه و در هر کجا که لازم شود این مراکز دربارهٔ آلودگى هوا اعلام خطر خواهند کرد.