محققان سوئدی بر روی ۳۰۰۰ شهروندی که در ابتدای تحقیق، مبتلا به زوال عقل نبودند را به مدت ۱۰ سال مورد بررسی قرار دادند. این افراد در رده ی سنی ۶۰ سال به بالا بودند و در این مدت در معرض هوای آزاد که دارای آلودگی نیز بوده است قرار گرفته اند.
دکتر «جولیا گرند»، سرپرست تیم تحقیق، در این خصوص بیان می کند: «قرارگیری در معرض هوای آلوده همواره با ریسک ابتلاء به بیماری‌های قلبی و ریوی مرتبط بوده است.»
نتایج تحقیقات نشان داد بیش از ۱۲ درصد شرکت کنندگان در طول دوره مطالعه مبتلا به زوال عقل شدند.
گرند ادامه می دهد: «ما دریافتیم افرادی که به طورمداوم در معرض ریسک بالاتر آلودگی هوا بودند با خطر بیشتر ابتلاء به زوال عقل روبرو بودند.»
این مورد در بین شرکت کنندگان دارای سابقه نارسایی قلبی، بیماری قلبی ایسکمیک یا سکته به مراتب میزان بیشتری بود.
نتایج این مطالعه در تطابق با یافته‌های مطالعاتی دیگر نشان می‌دهد که بیماری قلبی عروقی با سرعت بیشتر روند زوال شناختی مرتبط است.
هنوز مکانیسم بیولوژیکی مربوط به تأثیر آلودگی هوا بر مغز کاملاً مشخص نیست. اما چندین احتمال در این زمینه مطرح می‌شود.
یک احتمال این است که پس از ورود آلاینده‌های استنشاقی به مغز، روند تجمع پلاک‌های که خطر زوال عقل را افزایش می‌دهد، تسریع می‌یابد.
همچنین کیفیت بد هوا تأثیرات غیر مستقیم را اعمال می کند. آلودگی هوا فاکتور پرخطر اثبات شده‌ای برای سلامت قلب است که سبب بروز حملات قلبی و سکته می‌شود. شروع بیماری قلبی خود عامل ابتلاء به زوال عقل است.
گرند اذعان می‌کند: «انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰، ۶۸ درصد جمعیت جهان ساکن مناطق شهری خواهند بود و در نتیجه مدام در معرض آلودگی هوا قرار خواهند داشت.»
بر اساس جمع بندی حتقیقا صورت گرفته ی این تیم، تعداد افراد مبتلا به زوال عقل تا سال ۲۰۵۰ سه برابر خواهد شد.